Wypracowanie kompromisu między Stronami o sprzecznych i na pierwszy rzut oka nie dających się ze sobą pogodzić interesach, jest niezwykle trudne. Jednak nie niemożliwe. Potwierdzają to kolejne dwie ugody zawarte tego samego dnia w sprawach, w których nasi Klienci domagali się od swoich pracodawców roszczeń z tytułu bezzasadnego wypowiedzenia umowy o pracę (ugody z dnia 25 sierpnia 2017r.: IV P 144/17 oraz IV P 115/17).

Do Kancelarii przyszedł klient z niekorzystnym wyrokiem Sądu I instancji. Dzięki wniesionej przez nas apelacji Sąd II instancji uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Dokonując ponownej analizy Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie naszego klienta było zasadne i zasługuje na uwzględnienie. Ta sytuacja pokazuje, że sądy w swych wyrokach nie są nieomylne i warto walczyć o swoje prawa do końca (wyrok z dnia 30 marca 2017r., IX U 11/16).

Krzywdząca decyzja organu rentowego, która przyznawała naszej Klientce prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu choroby zawodowej jedynie za 10% uszczerbku na zdrowiu. To od niej Klientka postanowiła się odwołać. W sprawie niezbędne było powołanie biegłych. Sąd dał wiarę ich rzetelnym i opartym na wnikliwej analizie opiniom. Tym samym uwzględnił odwołanie naszej klientki i zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego określając uszczerbek na poziomie 28 % (wyrok z dnia 30 stycznia 2017r., IV U 280/15).

To była dotąd najdłuższa z prowadzonych przeze mnie spraw. Rozpoczęła się na początku 2013 roku, a zakończyła wraz z rozpoczęciem 2017 roku. Kwestią sporną w sprawie było ustalenie, czy nasza Klientka może być uznana za osobę częściowo niezdolną do pracy, bowiem w znacznym stopniu utraciła zdolność do wykonywania pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Batalia z organem rentowym była niezwykle żmudna i zacięta, a podczas toczącego się postępowania powoływano kilku biegłych. Ostatecznie Sąd – po dogłębnej analizie całej sprawy – przychylił się do odwołania naszej Klientki, przyznając jej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (wyrok z dnia 27 stycznia 2017r., IX U 269/13).

Wzajemne ustępstwa Stron doprowadziły do zawarcia ugody w sprawie, w której jedną z pretensji Pracownika reprezentowanego przez Kancelarię była zapłata wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Zaoszczędzono w ten sposób co najmniej kilkanaście miesięcy, bo tyle pewnie potrwałby spór w tej sprawie (ugoda z 13.1.2017r., X P 435/16).

Dobrze rozpoczynamy Nowy 2017 Rok. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy uwzględnił roszczenie reprezentowanego przez Kancelarię Pracownika i przywrócił Powoda do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy (wyrok z dnia 2.01.2017 r., sygn. akt VII P 649/14).

Zdaniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych umowa o pracę była pozorna. Zdaniem Sądu Okręgowego w Warszawie rację miała Pracownica reprezentowana w sprawie przez Kancelarię. Sąd zmienił decyzję ZUS i ustalił podleganie ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę (wyrok z dnia 19.12.2016r., XIV U 1497/15).

„Zmienia zaskarżone orzeczenie strony pozwanej i poprzedzające je orzeczenie z dnia xxxx Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności we Wrocławiu w ten sposób, że zalicza małoletniego powoda do osób niepełnosprawnych oraz w części dotyczącej wskazań pkt 7, że małoletni powód wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.” Tak brzmiał punkt I wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu, który został dzisiaj ogłoszony. Rozstrzygnięcie w pełni zgodne z Naszym żądaniem (wyrok z dnia 16.12.2016r., IV U 556/16).

Odwołanie zasadne. Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyrokiem z dnia 12.12.2016r. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i objął Naszą Klientkę ubezpieczeniem z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę. Zarzuty ZUS-u – pozorność umowy o pracę – nie ostały się w postępowaniu sądowym (sprawa VIII U 2082/15).

Wyrokiem z dnia 29.11.2016r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu przyznał Naszemu Klientowi prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie kwestionował niezdolności do pracy, zarzucał jednak niewystępowanie związku pomiędzy zdarzeniem wypadkowym a stwierdzoną niezdolnością do pracy. Ostatecznie Sąd po zasięgnięciu opinii biegłego przyznał rację odwołującemu się (IX U 922/16).