O długości okresu wypowiedzenia decyduje okres zatrudnienia u danego pracodawcy, liczony od dnia zawarcia umowy o pracę do daty jej rozwiązania z upływem okresu wypowiedzenia (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 maja 1999 r., I PKN 34/99).

Prześledźmy zagadnienie na przykładzie:

Kilka dni temu w Sądzie Ubezpieczeń Społecznych byłem świadkiem takiej oto sytuacji.

Wnioskodawca, Pan w starszym wieku, po ogłoszeniu wyroku z impetem wyszedł z Sali, rzucając stek wyzwisk w kierunku wymiaru sprawiedliwości. Sąd odrzucił jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie renty z tytułu niezdolności do pracy. Był to – zresztą przewidziany przeze mnie kilka minut wcześniej – finał tej historii, która rozpoczęła się w momencie kiedy zupełnie przypadkiem (drzwi sali rozpraw nie okazały się wystarczająco szczelne) usłyszałem stanowisko przedstawiciela organu rentowego. Pełnomocnik ZUS podniósł, że wnioskodawca (wspomniany wyżej Pan) nie złożył sprzeciwu do Komisji Lekarskiej od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. Resztę mogłem dopowiedzieć sobie sam.

 Przesadziłbym mówiąc, że słyszę to codziennie. Kiedyś „na poradach” w Inspekcji Pracy (PIP) częściej. Teraz rzadziej, ale niestety wciąż stosunkowo za często. Skoro po 7 latach (tyle już praktykuję) problem jest aktualny, czuję się w obowiązku o tym napisać. W celach edukacyjnych, trochę dla porządku, a może po prostu dla spokoju ducha. Rzecz dotyczy zwrotów wskazanych w temacie posta. Początkowo miałem problemy z ich rozszyfrowaniem. Dzisiaj już wiem, że ilekroć ktoś wspomina o:

a. „wypowiedzeniu za porozumieniem stron” to ma na myśli rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron w odpowiedzi na ofertę pracodawcy. Dziwne połączenie i wyjątkowo niewłaściwe. Raczej nie do przyjęcia tak jak to się stało z równie dziwną premią uznaniową. Stąd myślę że warto zapamiętać, że tam gdzie pracownik i pracodawca zgodnie oświadczają wolę rozwiązania umowy nigdy nie mamy do czynienia z wypowiedzeniem umowy o pracę tylko z porozumieniem stron, nawet wówczas, gdy do rozwiązania umowy w ten sposób dochodzi z inicjatywy pracodawcy. Wskazać wreszcie trzeba na konsekwencje zawarcia porozumienia stron. Do najważniejszych należy brak możliwości zmiany podjętej w sprawie rozwiązania umowy decyzji. Od porozumienia nie służy bowiem odwołanie do sądu pracy. Teoretycznie jest możliwe wzruszenie porozumienia jednak w praktyce powoływanie się na wady oświadczenia woli np. błąd lub groźbę jest w większości przypadków skazane na niepowodzenie. Nie mniej istotną sprawą jest wpływ zawartego porozumienia na prawo do zasiłku dla bezrobotnych. O tym czy warto bać się wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę wkrótce na moim BLOGU.

W tym miejscu znajdziesz drogi Czytelniku autorski punkt widzenia w sprawach szeroko pojętego prawa pracy, ubezpieczeń społecznych oraz sporów sądowych. Zapraszam do komentowania wpisów i dzielenia się doświadczeniami.

a. Nie jest tajemnicą, że adwokaci, radcowie prawni czy sędziowie w swojej codziennej pracy posiłkują się czymś co określa się mianem dorobku doktryny. W zasadzie każda opinia prawna, czy wyrok wydany w określonej sprawie, na ten dorobek się powołuje.  Nie jest również tajemnicą, że adwokat (lub inny praktyk) poszukując rozwiązania problemu zagląda do kilku Komentarzy. Na co natrafiają? Najczęściej na sformułowanie „zdaniem autora jest tak i tak, odmiennie prof. Jan Kowalski w Komentarzu. Czasami jednak nie natrafiają na nic, dołączając do grupy uważającej, że Komentarz kończy się tam, gdzie zaczyna się problem. Adwokat z tego rodzaju sytuacjami spotyka się na co dzień.  Jak to jest z tą odmiennością poglądów w doktrynie prawa i co z niej wynika, co można znaleźć w Komentarzach i czy rzeczywiście kończą się one tam gdzie zaczyna się problem, o tym na moim BLOGU.