O długości okresu wypowiedzenia decyduje okres zatrudnienia u danego pracodawcy, liczony od dnia zawarcia umowy o pracę do daty jej rozwiązania z upływem okresu wypowiedzenia (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 maja 1999 r., I PKN 34/99).

Prześledźmy zagadnienie na przykładzie:

Kilka dni temu w Sądzie Ubezpieczeń Społecznych byłem świadkiem takiej oto sytuacji.

Wnioskodawca, Pan w starszym wieku, po ogłoszeniu wyroku z impetem wyszedł z Sali, rzucając stek wyzwisk w kierunku wymiaru sprawiedliwości. Sąd odrzucił jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie renty z tytułu niezdolności do pracy. Był to – zresztą przewidziany przeze mnie kilka minut wcześniej – finał tej historii, która rozpoczęła się w momencie kiedy zupełnie przypadkiem (drzwi sali rozpraw nie okazały się wystarczająco szczelne) usłyszałem stanowisko przedstawiciela organu rentowego. Pełnomocnik ZUS podniósł, że wnioskodawca (wspomniany wyżej Pan) nie złożył sprzeciwu do Komisji Lekarskiej od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. Resztę mogłem dopowiedzieć sobie sam.

Uchwała Sądu Najwyższego – Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 7 maja 2013 r., I UZP 1/13 (źródło: www.sn.pl)​

W sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych, dotyczącej odwołania od decyzji organu rentowego, stwierdzającej zobowiązanie do zapłaty składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i odsetek za zwłokę w określonych w tej  decyzji kwotach, wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym powinno być ustalone na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1349 ze zm.).

Komentarz: Tym razem optymistyczne wieści z Sądu Najwyższego. Problemem kosztów sądowych w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych (ustalenia podstawy prawnej ich przyznawania) Sąd Najwyższy zajmował się w ostatnim czasie kilkakrotnie. Każdorazowo  chodziło o odpowiedź na pytanie, czy mamy do czynienia ze sprawą, w których wysokość kosztów zastępstwa procesowego wyznaczona zostaje na podstawie § 11 ust. 2 w/w rozporządzenia, czy może podstawą jest ogólny przepis uzależniający wysokość kosztów o wartości przedmiotu sporu.  Pierwszy z przepisów posługuje się bowiem bardzo ogólnym pojęciem „spraw o świadczenia z ubezpieczenia społecznego”, ustalając stawkę minimalną na 60 zł. Biorąc pod uwagę, że § 5 w/w rozporządzenia nakazuje aby w sprawach nieokreślonych w rozporządzeniu wysokość składek minimalnych ustalać przyjmując za podstawę stawkę w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju, istniała realna pokusa przyjmowania stawki minimalnej 60 zł we wszystkich sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. W cytowanej na wstępie uchwale Sąd Najwyższy uznał jednak, że w przypadku określonych w niej spraw składkowych nie będzie mieć zastosowania przepis zawarty w § 11 ust. 2 w/w rozporządzenia i nakazał stosowanie stawek minimalnych jak przy zwykłych sprawach o zapłatę tj. uzależnionych od wartości przedmiotu sporu. Wygrywając spór z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych w tym zakresie można zatem liczyć, że ekonomiczny ciężar procesu (w przypadku zlecenia sprawy adwokatowi lub radcy prawnemu) poniesie organ rentowy, a nie jak to jest w większości przypadków osoba składająca odwołanie od decyzji. 

O tym kto ponosi koszty wygranego sporu z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, wkrótce na moim BLOGU. 

W sprawie Klienta Kancelarii współpracującej Sąd Apelacyjny we Wrocławiu uchylił wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu oraz decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych O. we Wrocławiu i przekazał sprawę organowi rentowemu do ponownego rozpoznania (wyrok z 18.4.2013 r. o sygn. akt III AUa 179/13).

Sąd Apelacyjny stwierdził, że postępowanie przed Sądem I instancji było dotknięte nieważnością. Sąd Apelacyjny dostrzegł również istotne uchybienia polegające na braku dokonania przez Sąd Okręgowy istotnych dla sprawy ustaleń, od których uwarunkowane jest pociągnięcie członka zarządu do odpowiedzialności, począwszy od braku jednoznacznego ustalenia wysokości zadłużenia, braku ustalenia, czy w istocie zostały podjęte czynności egzekucyjne przez organ rentowy  i  wykazania ich bezskuteczności w rozumieniu ustawy, a skończywszy na ustaleniu przesłanek pozytywnych, jak i negatywnych tejże odpowiedzialności.

Wyrok jest prawomocny.

Grzegorz Kawka, adwokat Wrocław

 Przesadziłbym mówiąc, że słyszę to codziennie. Kiedyś „na poradach” w Inspekcji Pracy (PIP) częściej. Teraz rzadziej, ale niestety wciąż stosunkowo za często. Skoro po 7 latach (tyle już praktykuję) problem jest aktualny, czuję się w obowiązku o tym napisać. W celach edukacyjnych, trochę dla porządku, a może po prostu dla spokoju ducha. Rzecz dotyczy zwrotów wskazanych w temacie posta. Początkowo miałem problemy z ich rozszyfrowaniem. Dzisiaj już wiem, że ilekroć ktoś wspomina o:

a. „wypowiedzeniu za porozumieniem stron” to ma na myśli rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron w odpowiedzi na ofertę pracodawcy. Dziwne połączenie i wyjątkowo niewłaściwe. Raczej nie do przyjęcia tak jak to się stało z równie dziwną premią uznaniową. Stąd myślę że warto zapamiętać, że tam gdzie pracownik i pracodawca zgodnie oświadczają wolę rozwiązania umowy nigdy nie mamy do czynienia z wypowiedzeniem umowy o pracę tylko z porozumieniem stron, nawet wówczas, gdy do rozwiązania umowy w ten sposób dochodzi z inicjatywy pracodawcy. Wskazać wreszcie trzeba na konsekwencje zawarcia porozumienia stron. Do najważniejszych należy brak możliwości zmiany podjętej w sprawie rozwiązania umowy decyzji. Od porozumienia nie służy bowiem odwołanie do sądu pracy. Teoretycznie jest możliwe wzruszenie porozumienia jednak w praktyce powoływanie się na wady oświadczenia woli np. błąd lub groźbę jest w większości przypadków skazane na niepowodzenie. Nie mniej istotną sprawą jest wpływ zawartego porozumienia na prawo do zasiłku dla bezrobotnych. O tym czy warto bać się wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę wkrótce na moim BLOGU.

W sprawie Klienta Kancelarii współpracującej Sąd Rejonowy w Świdnicy uwzględnił odwołanie i zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych O. w Wałbrzychu w ten sposób, iż stwierdził, że pobrany przez Wnioskodawcę zasiłek chorobowy nie jest świadczeniem nienależnym.

Sąd stwierdził m.in., że przystąpienie do spółki cywilnej bez świadczenia pracy nie jest wykonywaniem pracy zarobkowej w rozumieniu przepisów ubezpieczeniowych i nie powoduje utraty prawa do zasiłku chorobowego.

Wyrok jest nieprawomocny.

Grzegorz Kawka, adwokat Wrocław

Sąd Rejonowy w Legnicy  zasądził na rzecz pracownika odszkodowanie w związku z niezgodnym z prawem wypowiedzeniem umowy o pracę.  Sąd podzielił stanowisko pracownika, co do naruszenia przez pracodawcę art. 38 Kodeksu pracy. Zdaniem Sądu obowiązek aktualizacji listy pracowników niebędących członkami zakładowej organizacji związkowej, ale reprezentowanych przez związek,  należy do pracodawcy.

Wyrok jest nieprawomocny.

Grzegorz Kawka, adwokat Wrocław

W tym miejscu mogą Państwo zapoznać się z Projektami, które aktualnie realizuję lub, w których w ostatnim czasie uczestniczyłem (od marca 2013 r.). W latach 2006-2012 zrealizowałem jako prawnik w Państwowej Inspekcji Pracy, a następnie w dużej wrocławskiej Kancelarii Prawnej (zatrudniającej 15 prawników)  przeszło 100 projektów z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Jako aplikant adwokacki reprezentowałem Klientów Kancelarii w kilkudziesięciu sporach sądowych. Aby dowiedzieć się więcej na temat projektów, w których uczestniczyłem skontaktuj się ze mną.

W tym miejscu znajdziesz drogi Czytelniku autorski punkt widzenia w sprawach szeroko pojętego prawa pracy, ubezpieczeń społecznych oraz sporów sądowych. Zapraszam do komentowania wpisów i dzielenia się doświadczeniami.

a. Nie jest tajemnicą, że adwokaci, radcowie prawni czy sędziowie w swojej codziennej pracy posiłkują się czymś co określa się mianem dorobku doktryny. W zasadzie każda opinia prawna, czy wyrok wydany w określonej sprawie, na ten dorobek się powołuje.  Nie jest również tajemnicą, że adwokat (lub inny praktyk) poszukując rozwiązania problemu zagląda do kilku Komentarzy. Na co natrafiają? Najczęściej na sformułowanie „zdaniem autora jest tak i tak, odmiennie prof. Jan Kowalski w Komentarzu. Czasami jednak nie natrafiają na nic, dołączając do grupy uważającej, że Komentarz kończy się tam, gdzie zaczyna się problem. Adwokat z tego rodzaju sytuacjami spotyka się na co dzień.  Jak to jest z tą odmiennością poglądów w doktrynie prawa i co z niej wynika, co można znaleźć w Komentarzach i czy rzeczywiście kończą się one tam gdzie zaczyna się problem, o tym na moim BLOGU.

Nowa strona Kancelarii właśnie ruszyła! 

Zapraszam do zapoznania się z ofertą, a także do śledzenia i komentowania wpisów na moim BLOGU.

Chcesz sprawdzić jakie projekty realizuje Kancelaria wejdź na zakładkę PROJEKTY. O zmianach w prawie oraz nowościach w orzecznictwie Sądu Najwyższego przeczytasz w AKTUALNOŚCIACH.

Chcesz poznać formuły współpracy z Kancelarią i wysokość wynagrodzenia, skontaktuj się telefonicznie, mailowo lub przy pomocy Formularza Kontaktowego, który znajdziesz w zakładce KONTAKT.

Serdecznie pozdrawiam i zapraszam do współpracy!